Lotte Boon over het gesprek met haar moeder

‘Ik zou best minder willen werken om voor mijn ouders te zorgen’

Lotte Boon (27) is beeldend therapeut. Ze sprak met haar moeder, Anna (54) op het ‘Over morgen’-bankje over ouder worden. Wat haar opviel: ‘Mijn moeder vindt het vervelend dat mijn oma geen hulp accepteert. Tijdens het gesprek bleek dat ze dat zelf ook moeilijk zou vinden. Het is goed dat we daar nu met elkaar over praten.’ 

Waarom gingen jullie met elkaar in gesprek?

‘We zien dat mijn opa en oma nu best veel hulp nodig hebben, maar daar niet om vragen. Daar hebben we zorgen om. Zij kunnen daar ook niet goed over praten. Daarom is het nu wel een goede timing om ook eens met elkaar te bespreken hoe mijn moeder de toekomst ziet als zij ouder wordt. Wat verwacht ze van mij en mijn zusje? En houden mijn ouders bijvoorbeeld ook rekening met ons als ze verhuizen? Zodat wij makkelijk bij ze kunnen komen als ze hulp nodig hebben.’

En, viel het mee?

‘Het was eigenlijk heel gewoon. We hebben veel dingen uitgesproken. Zo bleek bijvoorbeeld dat mijn moeder vooral hoopt dat mijn zus en ik voor leuke dingen blijven komen. Dingen als zorg ziet ze niet zitten. Ze vindt ook dat ze dat niet van ons kan verwachten. Terwijl ik bijvoorbeeld best minder zou willen werken om voor mijn ouders te zorgen als het nodig is. Daar was mijn moeder verbaasd over. Maar voor mij gaat het in het leven ook om een stukje zinnigheid. En is het meer zinnig om voor mijn ouders te zorgen die mij hebben grootgebracht of te werken als therapeut? Mijn carrière zou niet per se op de eerste plaats staan.’

Zijn jullie nog tot nieuwe inzichten gekomen?

‘Mijn moeder vindt het vervelend dat mijn oma geen hulp accepteert. Tijdens het gesprek bleek dat ze dat zelf ook moeilijk zou vinden. Voor mijn moeder kwam dat inzicht toen ik zei: Jij vindt het vervelend dat oma dat doet, maar hoe jij erover praat, klink het precies hetzelfde. Daar wil ze echt even over nadenken. Hoe het komt dat ze voor mijn oma wel alles zou willen doen, maar het vervelend vindt als wij haar billen zouden moeten wassen.’

Wat was jouw eye-opener?

‘Dat is toch wel dat ik het ook moet accepteren als mijn moeder bepaalde hulp niet van mij wil ontvangen. Het betekent dat ik soms ook zal moeten loslaten en ik mijn moeder de ruimte moet geven om dingen op haar manier te doen. Dat vind ik nu met oma al heel moeilijk. Dus maar goed dat ik daarmee wat kan oefenen. Ik hond het wel fijn om te horen dat zij en mijn vader financiële middelen regelen om eventueel zorg in te kopen. Ik zou het trouwens ook niet erg vinden om daarvoor te betalen als het nodig blijkt.  Maar als haar argument is om geen zorg van ons te willen om ons niet te belasten, wil ik daarover wel verder in gesprek.’

Komen die er ook, meer gesprekken?

‘Haha, jazeker. De conclusie was toch wel dat we regelmatig familieberaad hierover houden. Als we hier nu al regelmatig over praten, gaat het makkelijker als de onderwerpen moeilijker worden. We hebben ook afgesproken dat mijn ouders ons betrekken bij grote beslissingen als verhuizen. Niet dat ik wil meebeslissen, maar wel om onze ideeën erover te horen. En ook mooi: mijn moeder gaat nu het gesprek met mijn oma ook aan.’